دوباره جنگ و دوباره صدای آتش و جنگ
دوباره بازی مرگ است و جای آتش و جنگ
سیاه مانده زمان و تباه گشته زمین
و جنگلی که تبر شد برای آتش و جنگ
ولی هنوز تو با واژه ها غزل بکش و
ترا چه کار به چون و چرای آتش و جنگ؟
و دست آخر از آن طنز های پر مهرت
پر از شمیم غزل کن فضای آتش و جنگ
شعر از : محمد حسین داودی